در ابتدای این کرسی دکتر حیدری در خصوص چیستی و چگونگی و چرایی «مسئولیت» مثال‌هایی از آیات و روایات معصومین بیان کرد و گفت: «در قرآن و احادیث به گونه‌های مختلف، به مسئولیت عوام و خواص اشاره شده است و اساسا قرآن و نهج البلاغه یک دوره مباحث مسئولیت شناسی است. ای کاش در تمام بخش‌های سیستم حکمرانی، پیوست فرهنگ و مسئولیت هم وجود داشت.»

این عضو هیئت علمی دانشگاه قم در بخش دیگری از سخنان خود تصریح کرد: «مشکل بشر در تمام بخش‌ها به‌ویژه بخش قدرت، غفلت از مسئولیت‌شناسی است. اساتید محترم حوزه و دانشگاه به دلیل اینکه از بیت‌المال مردم حقوق می‌گیرند مسئولند و باید تلاش نیاز محور داشته باشند و در پرتو آموزش و پژوهش و امور اجرایی خویش مشکلی از مشکلات کشور و مردم را در بخش فرهنگ و اقتصاد و سلامت و صنعت و محیط زیست و آموزش و پرورش و معیشت و سبک زندگی و شخصیت حل نمایند.»

حیدری درباره رابطه علم و مسئولیت گفت: «علم به دلیل اینکه مسئولیت آور است باید خروجی داشته باشد وخروجی قابل قبول  آن است که مشکلی در پرتو تلاش اهل علم بر طرف گردد. ارتباط دانشگاه و بخش‌های یاد شده برای حل معضلات باید معقول و منطقی و سیستمی باشد والا جزیره‌های پراکنده و تافته‌های جدا بافته از نهاد علم و دانشگاه مشکلات کشور را حل نمی‌کند. علم نیز مانند قدرت وحکومت و سرمایه مادی و معنوی مسئولیت آورست.»

وی در ادامه صحبت‌های خود گلچینی از بیانات مقام معظم رهبری درخصوص «مسئولیت نهاد علم و رسالت اجتماعی نخبگان» را قرائت کرد.

در ادامه این جلسه ناقدان به بیان نکات خود پرداختند.

حجت‌الاسلام دکتر میثم محمودی در ابتدای سخنان خود گفت: علم یک پدیده خنثی نیست. علم یک مجموعه‌ای از ارزش‌هاست. نمی‌توانیم نهاد علم را صرفاً برای کشف طبیعت بدانیم. باید نهاد علم را واجد یک مسئولیت اجتماعی بدانیم. اینکه قبول کنیم علم یک پدیده ارزشی است، خود به خود این پدیده مسئولیت پیدا می‌کند.

از نگاه مقام معظم رهبری علم باید کمک دقیق به صورت‌بندی و توصیف وضع موجود بکند.

نکته‌ی بعدی اینکه در بیان شما تفاوت بین حاکمیت و حکمرانی به‌خوبی مشخص نشده است.

حجت‌الاسلام دکتر علیرضا ابراهیمی ناقد دوم کرسی نیز در ابتدای صحبت‌های خود گفت: چه در کرسی نظریه‌پردازی و چه در کرسی ترویجی نیاز است که ارائه‌دهنده یک نظریه‌ای در آن حوزه ارائه کند. مثلا در کرسی ترویجی می‌تواند نظریات سایر اساتید را مبنای ارائه خود قرار دهد. برای دادن نظریه ما باید چهار مرحله علمی را در نظر داشته باشیم. 1) انتخاب موضوع، 2) بیان مسئله، 3) انتخاب فرضیه‌ها و 4) انتخاب یک فرضیه برای رسیدن به نتیجه. آنچه که در این جلسه بیان شد، در مرحله اول متوقف شده است. اما نه حتی یک موضوع بلکه موضوعات مختلف از جهات مختلف. برای همین ما با یک سرگردانی و ابهام روبه‌رو هستیم.

وی در ادامه افزود: در این مقاله مراد از علم چیست؟ آیا مقصود شما Science است یا Knowledge یا مطلق دانش بشری است؟ مثال‌هایی که زده شد در همه‌ی رشته‌ها بود.

در پایان این جلسه پس از جمع‌بندی دبیر جلسه، دکتر حیدری به انتقادات بیان شده پاسخ داد.